Qürur, yoxsa prinsipiallıq

 
Ətrafımıza baxdıqca fərqli-fərqli insanlarla qarşılaşırıq. Hər kəs fərqli bir simada, hər kəs fərqli bir düşüncədə, hər kəsdə bir fərqlilik. Amma hər bir fərdin içində də bir iftixar, mənlik, təmkin hissi var və əlbəttə ki, hər kəsdə də fərqli-fərqli. Əslində insan doğularkən  şərəfli, qürurlu doğulur, amma çox az insan şərəfli olaraq bu dünyadan köçə bilmək haqqını qoruyub saxlayır. Məlum məsələdir ki, insan möhtərəmliyini ifadə edən qürurun  itirilməsi acı bir həqiqətdir.

Qürur nədir, necə başa düşülməlidir? Qürurlu olmaq prinspial olmaq deməkdir. Prinspial olmaq isə bəzən məcburiyyətdən sevdiyin bir çox şeyləri itirməyə gətirib çıxaran yoldur. Çünki prinspial insanlar heç vaxt boyun əyməyi sevməzlər.  Qürur sonradan yaranan bir dəyər deyil və heç kimin üzünə baxılaraq: sən qürurlu, sən qürursuzsan deyilə bilməz.

Qürur bir tərəfdən də insanın özünə hörmət etməsi deməkdir. Həm də qürurlu birinin sahib olduğu özəl xüsusiyyətləri olmalıdır: Qürurlu insan sadiq, ədalətli, sözü ilə əməli bir, təvazökar, pula, mala tamahkar olmayan, bəzən mərhəmətsiz, əyilməzdir.

Qürur çox qiymətli bir dəyərdir. Elə bu baxımdandır ki, hər yoldan ötən kəsə “qürurlu” deyilməz. Dinimizə görə isə qürur günah sayılır. Belə deyilir ki: Bir şəxsin özünə həddindən artıq güvənməsi, öz qabiliyyətləri, gözəlliyi, zənginliyi, təhsili, mövqeyi və digər üstünlükləri ilə öyünməsi Belə olduqda isə insan səhvlərini qəbul etməz, söylənilən iradları yenilmək kimi qəbul edib qarşı tərəfin əksinə gedər. Bu da münasiblərin pozulmasına qədər gətirib çıxara bilər.

Müzakirəni dəyərli oxuculara buraxmaq istəyirəm. İnsan qürurlu doğulur və yaşadığı həyat boyunca bunu qoruyub saxlamağı ya bacarır, ya bacarmır deyiriksə, o zaman qürur insan üçün vacibdirmi, olmalıdırmı? Fikirləriniz bizim üçün çox dəyərlidir, buyurun.