Alnı hələ əhləd daşına dəyməyib

Dini rəvayətə görə ölü basdırıldıqdan sonra və onu basdırmağa gələn adamlar qəbirdən 7 addım uzaqlaşdıqdan sonra ölü yerindən qalxır və qəbirdən çıxıb getmək istəyir. Lakin onun başı qəbrin yuxarı hissəsinə qoyulmuş əhləd (Ləhd-qəbir (ərəbcə) – Əhləd daşı – qəbir daşı, baş daşı) daşına dəyir və yalnız bu zaman o, həqiqətən öldüyünü başa düşüb rahat uzanır.

Məcazi mənada bu məsəl, çətinlik görməmiş, hər şeyə səthi, qeyri-ciddi baxan adamlara aid edilərək “hələ bərkdən-boşdan çıxmayıb” mənasında işlədilir.

Altı daş, üstü aş, yenə də oğul yaxşıdı.

Oğlunun yanında yaşayan bir qarı bədxasiyyət, insafsız gəlinindən olmazın əzab və əziyyət görür, oğlu evdə olmayanda gəlini onu söyür, döyür və incidir.Qarı evdə dava-dalaş, dedi-qodu olmasın deyə gəlinin bu nalayiq hərəkətləri haqıında oğluna heç bir söz demir, dərdini içəridə çəkir. Qaynanasının bu nəcib xasiyyətinə bələd olan gəlinget-gedə öz zülmünü daha da artırır. Nəhayət, iş gəlib o yerə çatır ki, gəlin qaynanaya xörək çəkəndə çox görünsün deyə xörəyin altına daş yığır. Oğul isə qabın xörəklə doldurulduğunu görüb hamısının aş olduğunu güman edir və anasının kifayət qədər yemək yediyinə şübhə etmir. Qarı bu minvala bir neçə il oğlu evində yaşayır, lakin axırda cana doyur və köçüb qızının yanına getmək qərarına gəlir. Qızı onu hörmətlə qəbul edir, lakin kürəkəni qarının gəlməsindən narazılıq edir, hər gün müxtəlif bəhanələrlə evdə dava salıb arvadını və qaynanasını müftəxor adlandırır. İndi də yeyib-içdiyi qarıya haram olur. Bir müddət keçdikdən sonra həm özünün, həm də qızının gününü qara etdiyini görən qarı:

 – Altı daş, üstü aş, yenə də oğul yaxşıdır, – deyərək yenidən oğlunun yanına qayıdır.

 Oğlunun anaya bəslədiyi və ya bəsləməli olduğu münasibət haqqında danışarkən, gəlin və kürəkəni tərbiyələndirmək məqsədi ilə və başqa münasib hallarda bu məsəldən istifadə edirlər.